نسیم نیکلاس طالب نویسنده مورد علاقه من است. احتمالا در توئیتر فقط حرفهای او باشد که جذابیتی برای باز کردن توئیتر را ایجاد می کند. کتاب قوی سیاه ، یکی از مهمترین کتابهایی است که از نسیم طالب معرفی شده است و احتمالا مهمترین کتاب اوست که عملا با آن کتاب شناخته می شود. متاسفانه به دیگر کتابهای نسیم طالب کمتر پرداخته شده است و علی رغم اینکه کتاب قوی سیاه تا به حال چندین بار با ترجمه های مختلف از انتشارات مختلف چاپ شده است ، کتاب چاپ نشده از نسیم طالب هنوز زیاد مانده است .
کتاب پوست در بازی ( Skin in the game) در سال 2018 منتشر شده است. و در سال 1398 هم توسط نشر نوین با ترجمه سعید رمضانی و هادی بهمنی به فارسی منتشر شده است.
کتاب پوست در بازی از سری کتابهایی است که با نام Inserto توسط نسیم طالب منتشر می شود :
FOOLED BY RANDOMNESS
THE BLACK SWAN
THE BED OF PROCRUSTES
ANTIFRAGLE
SKIN IN THE GAME
معنای پوست در بازی چیست ؟ خود نسیم طالب در مقدمه اینطور توضیح می دهد : اگر پاداش میگیرید ، باید برخی از ریسک ها را هم بپذیرید ، نه اینکه بگذارید دیگران بهای اشتباهاتتان را بپردازند.
یا به طور مفهومی تر : از – فکر- خود به من نگویید ، صرفا بگوئید ترکیب سبد سرمایه گذاری تان چیست.
نسیم طالب می گوید که پوست در بازی عمدتا به عدالت ، شرافت و فداکاری مربوط می شود ، چیزهایی که وابسته به هستی انسان هاست. نویسنده کتاب به خوبی سقوط رژیم های خاورمیانه را تحت پوست در بازی بررسی می کند ، کسانی که در خانه با تهویه مطبوع در آن سر دنیا نشسته اند برای مردم خاور میانه تصمیم گیری می کنند در صورتی که در نتایج این تصمیمات سهیم نیستند.
یکی از نکات مهم قضیه پوست در بازی این است که هنگامی که میخواهیم از یک نفر توصیه ای قبول کنیم چه چیزی مد نظر است ؟ نسیم طالب نظرش این است :
اگر فردی از راه توصیه کردن به دیگران امرار معاش می کند ، توصیه هایش را نپذیر ، مگر اینکه جریمه ای برای توصیه هایش وجود داشته باشد.
در حقیقت این نکته ای است که بلافاصله کوهی از پیش گویی ها و مشاوره ها را بی ارزش می کند.
یکی از جالبترین نکاتی که در کتاب پوست در بازی به آن پرداخته شده است مسئله تفاوتی است که تخصص تا نتیجه لوجود آورده است. نسیم طالب به مسیر مترو نیویورک اشاره می کند که بعد از طراحی جدید محلی که می شد لیوان قهوه را در آن گذاشت حذف شد . دلیلش چه بود ؟ خیلی ساده طراح از مترو استفاده نمی کند. چنین مفهومی را من بارها هنگام استفاده از خطوط دوچرخه سواری و مترو و اتوبوس دیدم. به علت اینکه همه دست اندکاران شهرداری از خودروی شخصی استفاده می کنند، بسیاری از این امکانات چندان که باید و شاید کاربردی نیستند. وقتی هیچ مسئول شهری پوست در بازی برای دوچرخه سواری نداشته باشد باید طبیعی باشد که مسیرهای دوچرخه سواری به پارکینگ موتور سیکلت تبدیل شود یا چاله های خطرناک داشته باشد یا محلی برای پارک مطمئن دوچرخه نداشته باشد. چون طراح این مسیر هرگز از دوچرخه استفاده نکرده است.
کتاب 19 فصل دوست داشتنی دارد که خواندنش برای من یکی خیلی جذاب بود. چند نکته جالب هم در مورد سیاست بخصوص داستان دونالد ترامپ در کتاب آمده که قابل توجه هستند:
وقتی دونالد ترامپ را در صف اول جمهوری خواهان در کنار سایر کاندیداها مشاهده کردم ، مطمئن بودم که آن مرحله برنده خواهد شد ، صرف نظر از هر آنچه بگوید و انجام دهد . حقیقتا به خاطر اینکه او نقص های آشکاری داشت. چرا ؟ به خاطر اینکه او واقعی بود ...بحث هایی که راجع به کارآفرین شکست خورده بودن ترامپ وجود دارد ، حتی در صورت صحیح بودن هم ادعای ما را قوت می بخشد : شما ترجیح می دهید یک فرد واقعی شکست خورده داشته باشید تا یک انسان موفق ... زخم ها بیانگر پوست در بازی هستند.
یکی از مفهوم های اصلی کتاب بیشتر در بیان این نکته است که هنگام زندگی کردن ( سیاست ، اقتصاد ، دین ، رستوران رفتن و ...) به این نکته توجه کنیم که افرادی که به آنها کاری را میسپریم آیا خودشان درگیرند ؟ آیا پوست در بازی دارند ؟
کتاب ترجمه خیلی خوبی دارد ، سعید رمضانی وبلاگ خوبی هم دارد. کتاب را عمدتا از روزنوشته های محمد رضا شبانعلی و متمم شناختم.
مطلب مرتبط :