بعد از ماجرای همه گیر شدن کرونا ، آرایشگاه رفتن جزء فعالیت های ممنوعه شد ، من نرفتم آرایشگاه و وسط های عید بود که تصمیم گرفتم یک ماشین اصلاح موزر بگیرم و خودم موهام رو بزنم .
تلاش مذبوحانه ای بود ، میخواستم از دیجی کالا ، خرید کنم و فشار خرید روی سیستم دیجی کالا چنان تاثیر گذار بود که سفارش جدید قبول نمیکرد. خلاصه بعد از چندین بار تلاش بالاخره موفق شدم موزر رو سفارش بدم و موهام رو از ته بزنم . تجربه جالبی بود و بعد از صحبت کردن با یکی از آشناها متوجه شدم که افرادی هستند که همیشه اینکار رو انجام میدهند(فارغ از مسئله کرونا) و خلاصه با آرایشگاه خداحافظی کردند ؛ عمدتا به دلایل بهداشتی .
اما این وسط یک اتفاق جالب افتاد ، موقع خرید از دیجی کالا ، سیستم در زمانی که من داشتم سبد خریدم رو تکمیل میکردم مرتب اخطار میداد که تعداد موزری که من دارم سفارش میدهم در انبار رو به کاهش است و نهایتا روز بعد از سفارش هم دیدم که آن مدل ناموجود شده بود و مدل دیگیر که کمی گرانتر بود جایش را در پیشنهاد به خریداران گرفته بود.
خب این نشان دهنده این بود که افرادی دارند سعی میکنند مسئله آرایشگاه رفتن را حل کنند و این مسئله حتی روی بازار ماشین اصلاح تاثیر گذاشته است . سوال اینجاست که افرادی که در سیستم خدمات ایران (مثلا آرایشگاهها) مشغول کار هستند چقدر در برابر این مسائل تاب مقاومت دارند ؟ (برای مثال تعداد زیادی از افراد به جای خرید پیتزا اقدام به پختن آن در منزل خود میکنند ، یا اقدام برای نیازهای خرده فروشی خود را به تعویق می اندازند )
من آمار دقیقی ندارم از اینکه چقدر از افرادی که در بخش خدمات فعال هستند در مغازه های اجاره ای فعال هستند ، اما تعدادی که در این مغازه ها مستقر هستند احتمالا تاب مقاومت در برابر پرداخت اجاره بدون درآمد برای چندین ماه متوالی را نخواهند داشت .
من در کانال تلگرامی اعتماد آن لاین ، مطلبی را از سعید لیلاز آورده بود که خسارت سنگینی به بخش اقتصاد ایران را پیش بینی میکرد . حدود 20 تا 30 میلیارد دلار ؛ البته نحوه محاسبه این ارقام بحث برانگیز است ، ولی سال 1399 سال سختی برای بخش خدمات اقتصاد ایران که قسمت مهمی از اشتغال ایران را رهبری میکند خواهد بود.